In de Amsterdamsche Jodenbuurt

In de Amsterdamsche Jodenbuurt - De Aarde en haar Volken, 1907

Toen de directie van dit blad mij de verzameling photos van den heer K. Job Jr. ter inzage zond en mij verzocht, bij deze reeks kunstvolle opnamen door een knap vakman en artistiek waarnemer een bijschrift te willen leveren, dat uitteraard eveneens onder den vooropgezetten verzameltitel In de Amsterdamsche Jodenbuurt, zou moeten passenheb ik even geaarzeld, omdat het leveren van bijschriften zulk een onheusch werk is! Wat toch is hierbij doorgaans het geval? Het publiek, dat het gellustreerde tijdschrift doorbladert, kijkt de reproducties der fotos op tweerlei wijze aan; f het is vluchtig bij zijn beschouwingen dezulken komen in geen geval in aanmerking; f het is aandachtig en ziet, hoe de kunstenaar zich voor zijn object wist te plaatsen, om een mooi-belicht geval vast te leggen, hoe de fotograaf zijn opname technisch-vaardig op papier bracht. Daar zit een Joden-memmele op de stoep van haar gang; dit is wel een Jodin; haar flodderig mutsje, met het strikje dr-op, zegt dat ze gehuwd is; ze is niet mooi; ze is niet jong; ze is ook niet ver-weelderig gekleed; ze stopt sokken, die grof zijn. Verder: haar woning is verveloos, weinig onderhouden; oud en verzakt genoeg om dat zekere artistieke te verkrijgen, waaraan wie oogen heeft om zich door kleur en lijn te laten bekoren, gaarne behagen schept. Maar er wacht nog meer taak voor den bijschrijver; nu gaat hij over tot het naanschouwelijke; onder den breeden lachplooi en achter de rond-bollende wangen gist hij den tandeloozen mond; onder het hobbezakkende jak vermoedt hij de afwezigheid van een corset, en spreekt, al naar hij speelsch of hyginisch gestemd is, van haar reform; de afhangende rok verbergt de voeten en hij veronderstelt, zoo zijn verbeeldingskracht z ver reikt, dat memmele toffels draagt, of sloffies, of ongemanierd ongeschoeid is, dus knus-knus in haar kousen op den drempel zit. De bijschrift-schrijver kan steeds verder gaan, zoo hem belieft: de sokken, de n in bewerking, de ander, zwaar bestopt, over het houten stoepleuninkje, kunnen hem zich doen verbeelden haar man, hem doen insinueeren, dat deze vandaag uit armoe zijn bloote voeten in de laarzen stak, of dat die nu zijn beste paar draagt, of wel dat de man binnen met kamerarrest zit te mopperen tot de gaten in zn [74]sokken gedicht zijn. O, hij kan nog altijd voortgaan, als hij wil: door de open deur gaat hij langs memmele binnen; zn lezers verzoekt hij, hoogst onbescheiden, mee; hij wandelt het gangetje in, gaat het kamertje links binnen, kijkt door het eigenste venster, dat nog even op de foto te zien kwam, naar buiten. Nu vertelt de bijschrift-maker over dit kamertje, en hoe t er uitziet, en hoe ze er leven, enwaarachtig zoon fantasie soms!hoeveel kinderen er geboren werden, en wat ze s middags wel eten, en hoe oud de oudste, en hoe jong de jongste is, enmisschien is zijn gistend brein zoo stout!daar keuvelt hij over de zeere oogjes van op n na de oudste, en van de kliertjes van op twee na de jongste.... ......Buy Now (To Read More)

Product details

Ebook Number: 18236
Author: Feith, Jan
Release Date: Apr 23, 2006
Format: eBook
Language: Dutch