Akdenİz Dİyet Yemek Kİtabi

Başarısı, gıda ve beslenme faktörlerini, kardiyovasküler, metabolik, nörodejeneratif ve kanser hastalıklarının önlenmesi üzerinde olumlu bir etki ile sağlık üzerindeki yararlı etkileri artıran kültürel, sosyal, tarihsel ve ekonomik alışkanlıkların bir yapısına dahil etme yeteneğinden kaynaklanmaktadır.

Tahıllar, sebzeler ve meyveler gibi zeytinyağı, tohumlar ve kabuklu yemişlerle takviye edilmiş bitki bazlı gıdaların yüksek alımına ve taze balık ve süt ürünlerinin öncelikli olduğu düşük hayvansal protein alımına dayanır. Şarabın (ılımlı bir şekilde) önemli bir rol oynadığı sağlıklı bir su alımı ve düzenli fiziksel aktivite tavsiyeyi tamamlar.

• Akdeniz diyeti, Akdeniz havzasının zeytincilik bölgelerinde ortaya çıkan ve kırsal alanlarda daha yaygın olan geleneksel bir gıda modelidir. 1960'larda Avrupa'ya egemen olan küreselleşme ve gıda sanayileşmesi, bu popülasyonların beslenme alışkanlıklarını ve yaşam tarzlarını değiştirerek kardiyovasküler hastalık, diyabet, nörodejeneratif hastalıklar ve bazı kanserler gibi risk faktörlerinde artışa neden oldu.

Akdeniz diyeti, 1950'de Yedi Ülke Çalışmasında, menşe ülkeler arasında küçük farklılıklar belirleyen kültürel farklılıklar ile tanımlandı ve 2010'dan beri UNESCO tarafından İnsanlığın Somut Olmayan Kültürel Mirası olarak sınıflandırıldı.

Mevsim sebzeleri ve meyveleri, tam tahıllar, zeytinyağı, sert kabuklu yemişler ve tohumlar ve daha az sıklıkla balık ve deniz ürünleri gibi bitkisel ürünlerin yüksek oranda alınması bu diyetin temelini oluşturur. Buna karşılık, kümes hayvanları, yumurta ve süt ürünleri (peynir ve yoğurt), alkol, özellikle de tipik olarak yemek sırasında tüketilen şarap gibi orta-düşük tüketimli gıdalardır.

Akdeniz Diyet Piramidi, yetişkinlere özel diyet önerilerinin (18-65 yaş) grafiksel bir temsilidir. Yemek seçimi, porsiyon boyutları ve tüketim sıklığı ile pişirme teknikleri hakkında temel fikirleri içerir. Bu uyarlanabilir piramit, Akdeniz diyetinin coğrafi, sosyoekonomik ve kültürel farklılıklara uyum sağlaması gereken dinamik sürecini yansıtır. Mevsimselliğin, mutfak aktivitelerinin ve yemek zamanı sosyalleşmesinin yanı sıra düzenli fiziksel aktivite ve yeterli dinlenmenin önemini vurgulayarak, gıdayla ayrılmaz bir şekilde bağlantılı zengin kültürel ve sosyal katılımla çalışması bakımından benzersizdir.